Iedereen kent Leo Halle als de legendarische keeper van Go-Ahead en het Nederlands Elftal in de jaren ’20-’30. Wat minder bekend is, is dat hij direct na zijn indrukwekkende voetbalcarrière begon aan een nieuwe succesvolle carrière in het voetbal. Die van voetbaltrainer. Hij verdiende hiermee de bijnaam ‘de kampioenenmaker van het Oosten’.

Tijdens het seizoen 1938-1939 besloot de destijds 32 jarige Halle, om naast keeper van Go-Ahead een baan aan te nemen als trainer van Zwolsche Boys (uitkomend in de 2e klasse), omdat het toen nog verboden was om als amateurspeler een betaalde functie in het voetbal te hebben, bekleedde hij deze functie volledig belangeloos. Hij volgde opvallend genoeg oud-international en voormalig teamgenoot Wim Roetert op. Zwolsche Boys eindigde in het trainersdebuutseizoen van Halle op een keurige 3e plaats. Het seizoen erop besloot Halle zijn keeperscarrière te beëindigen om zo een betaalde functie te kunnen aannemen bij Zwolsche Boys. Vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd seizoen 1939/1940 een noodcompetitie gehouden waarin Zwolsche Boys kampioen werd. Het was het eerste kampioenschap van trainer Leo Halle, maar zeker niet zijn laatste.

Na Zwolsche Boys volgden achtereenvolgens Sportvereniging Vaassen, S.V. Epe, ABS Bathmen en PAX Hengelo. Bij PAX tekende hij een contract voor een half jaar en hij kreeg hiervoor 30 gulden per week en 15 gulden taxivergoeding. Tijdens wedstrijden was Halle niet aanwezig, hij verzorgde alleen de veldtrainingen.
Begin jaren ’50 was Halle inmiddels een zeer gewild trainer bij de hoogste amateurvereniging in de regio. Hij kreeg zo veel aantrekkelijke aanbiedingen dat hij in seizoen 1951/1952 tekende bij twee verenigingen. Namelijk (zaterdagvereniging) DES Nijverdal en (zondagsvereniging) Rohda Raalte. Met DES werd hij de eerste twee seizoenen gelijk kampioen en hij zou uiteindelijk 7 seizoen hoofdtrainer blijven van zowel DES als Rohda Raalte. 1953/54 besloot hij een derde club erbij te gaan trainen n.l. MCS te Meppel en het kon nog gekker want seizoen 54/55 kwam er een vierde club bij n.l. Wijhe. Bij Wijhe verdiende hij 600 gulden per jaar, voor enkel een doordeweekse veldtraining.

Ondanks de aardige successen en de furore die Halle maakte in het amateurvoetbal moesten de echte grootste successen nog komen, want vanaf eind jaren ’50 reeg Halle het ene kampioenschap aan het andere. Met soms zelfs twee kampioenschappen bij twee verschillende verenigingen in één seizoen. Zo werd hij in 1959 kampioen met SVZW te Wierden en een jaar later bij CSV’28 uit Zwolle. Seizoen ‘61/’62 werd hij kampioen met zowel Hulzense Boys als Excelsior ’31 uit Rijssen en weer een jaar later bij Witkampers uit Laren en wederom met Excelsior ’31 uit Rijssen. Bij deze laatste vereniging behaalde hij zijn mooiste prijs door algeheel Nederlands amateurkampioen te worden in 1965. In 1967 nam hij Holten onder zijn hoede voor drie opeenvolgende seizoenen om daarna in 1970 terug te keren naar zijn eerste liefde Go-Ahead. Halle werd trainer van het 3e elftal, dat op dat moment het hoogste amateurelftal was van Go-Ahead omdat het 1e en 2e elftal profteams waren. Go-Ahead 3 werd glansrijk kampioen en behaalde zelfs een 2e plek tijdens de strijd om het Nederlands amateur kampioenschap, achter Sparta maar voor Volendam en PSV. Het seizoen daarop,  1971/1972, ging de proftak zelfstandig verder onder naam Go Ahead Eagles en werd het elftal van Halle Go-Ahead 1.

Daarna deed de inmiddels 65 jarige Halle het rustiger aan. Zijn laatste kampioenschap haalde hij nog in 1976 op 70-jarige leeftijd met Sportclub Deventer en aansluitend werd hij nog keeperstrainer bij SV Colmschate ’33.

Leo Halle aan het werk als keeperstrainer van S.V. Colmschate ’33

Voor zover wij hebben kunnen nagaan is Halle 15 keer kampioen geworden als trainer met als hoogtepunt de landstitel in 1965 voor zaterdagamateurs met Excelsior Rijssen. Een indrukwekkende lijst waarmee Leo Halle niet alleen de geschiedenisboeken ingaat als de Leeuw van Deventer vanwege zij keeperscarrière, maar ook als ‘de kampioenenmaker van het Oosten’ vanwege zijn indrukwekkende staat van dienst als trainer.

Leo Halle had naast zijn trainersloopbaan overdag ‘gewoon’ een fulltime baan. Tot 1959 werkte hij als chauffeur en monteur bij coöperatie Ons Belang, daarna (tot aan zijn pensionering in 1971) bij de Nederlandse Diepdruk Industrie.

Hieronder een selectie uit de vele kampioensfoto’s en krantenverslagen uit de trainerscarrière van Leo Halle. Een uitgebreide collectie is in het bezit van stichting Niet te Kraken.

Helemaal onderaan van dit bericht treft u een lijst aan van (voor zover bekend) door Leo Halle getrainde clubs per seizoen met daarachter de prestaties. 

Wij hebben geprobeerd de lijst van getrainde club zo volledige mogelijk in beeld te krijgen. Wij vermoeden dat deze nog niet volledig is. Zo is ons bekend dat hij ook de verenigingen Roda Deventer, VV Vorden en ABS Bathmen heeft getraind. De periode is ons onbekend. Aanvullingen zijn daarom meer dan welkom. Stuur ons een bericht als u meer informatie heeft. 

Seizoen 1953-1956. MCS, Meppel

Seizoen 1962/1963 Witkampers, Laren.

Seizoen 1964/1965 Excelsior ’31, Rijssen (Landskampioen)

Seizoen 1969/1970. V.V. Holten

Seizoen 1970/1971 DVV Go-Ahead, Deventer

1971 Leo Halle traint de jeugd van Go-Ahead.

Seizoen 1975/1976 Sportclub Deventer, Deventer.

Leo Halle als keeperstrainer bij S.V. Colmschate ’33, Deventer