Rood-gele-koorts

Sinds vanmorgen, tijdens het lezen van de ochtendkrant kwam het opeens bovendrijven. Een gevoel dat moeilijk te beschrijven valt.

“Zenuwen misschien?”, hoor ik mijzelf denken. Nee, dat is het niet. Zenuwachtig heb je als je bang bent en als je ergens naar uitkijkt noem je het “spanning”.

Gespannen dus. Ik ben gespannen. Gespannen voor de ½ finale van vanavond tegen Messi en ‘die andere tien Argentijnen’.

Het voelt niet onprettig eerlijk gezegd. Eerder vertrouwd en ik herken het gevoel van iets meer dan een jaar geleden. Exact hetzelfde gevoel had ik rondom de laatste nacompetitiewedstrijden van Go Ahead Eagles. Niet kunnen wachten tot de wedstrijd begint. Er al dagen, met het volste vertrouwen, naar uitkijken.

Zonder aanleiding en op onverklaarbare reden had ik vorig jaar vanaf het begin het volste vertrouwen in een goed resultaat. Precies dit gevoel bekruipt mij nu weer. Toen noemde ik het ‘de roodgele koorts’. Vandaag zijn de kleuren rood en geel gemengd tot Oranje, maar het voelt gelukkig  precies hetzelfde. Dit kan gewoon niet meer missen.

Ik hoop dat ik zondag weer met hetzelfde gevoel wakker wordt.