Roodgele brief (74)

Lalalalaaaaa!

Hoi Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je laatste brief.

Deze laatste brief van mijn kant is denk ik de moeilijkste brief uit de hele serie roodgele brieven. Dit vraagt veel van een doorsnee brievenschrijver, want hoe breng je in hemelsnaam de gevoelens exact op papier zoals deze vanmiddag beleeft zijn. 22 mei 2016, de dag van de apotheose. De ontknoping van een knotsgek seizoen. Het voelde als een hoogtepunt na een ellenlang voorspel met een beetje voorvocht tijdens de thuiswedstrijd tegen de Graafschap.

Een seizoen dat begon met een prachtig hoogtepunt op 2 juli, toen we met z’n allen in een bloedheet Emmen zaten. Wat een belevenis was dat. Mooier kon niet, daar was ik toen van overtuigd. Maar nu ruim 10 maanden verder neem ik die woorden terug. Vanmiddag gebeurde datgene waar iedereen vooraf op gehoopt had, maar gaande weg het seizoen niemand meer in geloofde. Ongelofelijk. We zijn gewoon weer terug. En wat voelt het heerlijk om jong PSV, Achilles en FC Oss achter te laten. Veel succes en tot nooit meer ziens. We gaan weer met de grote jongens meedoen. Feyenoord, Ajax, PSV, here we come!

Ik zat om klokslag twaalf uur in de plaatselijke stamkroeg. Voor de normale mens waarschijnlijk een beetje vroeg om dan al het bier rijkelijk te laten vloeien, maar een geroutineerde amateurvoetballer is dat ritme wel gewend. Zondag om 12:00 is al jarenlang biertijd. Balletje gehakt erbij. Mijn lichaam is daar al helemaal op ingesteld. De kroeg stroomde langzaam vol, met oudere jongeren. Sommigen gekleed in rood en geel, anderen waren onherkenbaar als Eagles supporter. Er ontstonden dan ook gelijk al twee kampen. De notoire stamgast, mensen met een eigen bierkruk en een eigen doorlopende rekening, en de verdwaalde GA Eagles supporter die zin heeft in een feestje. Ik zat voor mijn gevoel een beetje tussen de twee kampen in. Rond 12:15 werden de eerste clubliederen ingezet en kwam de stemming er al lekker in. Langs het raam liepen verbaasde kerkgangers hoofdschuddend langs.

De wedstrijd zelf, daar kan ik niet zoveel over vertellen. Ik heb er weinig van meegekregen. Dat moet je op de koop toenemen als je besluit een wedstrijd in de kroeg te gaan te kijken. Op momenten dat het onrustiger werd keek ik op het scherm en zo heb ik alle spannende momenten wel meegekregen, maar een haarscherpe analyse van de wedstrijd kan ik helaas niet geven. Dat is ook niet belangrijk. We hebben het gered. “Lalalalaaaa eredivisie” was vanaf dat moment dé hit in de kroeg. Hij zit nu nog steeds in mijn hoofd. Net naast de man met de hamer.

De reis naar de Vetkampstraat heb ik uiteindelijk niet gemaakt. Tegen etenstijd was de kroeg al aardig leeg en toen ik een whatsapp kreeg met de vraag waar ik bleef, was dat voor mij het sein om huiswaarts te keren. Fluitend fietste ik naar huis, dat kan ik mij nog herinneren. Bij thuiskomst heb ik nog een pizza in oven gegooid en daarna ging het licht uit. Een prachtig einde van een historisch seizoen.

Dat was het dan. Seizoen 2015/2016. Ik zal hem niet snel vergeten. Ik durf wel te zeggen een van de bijzonderste seizoenen in de geschiedenis van onze club. In ieder geval van de jaren die ik bewust heb meegemaakt. Over 100 jaar, als een paar idioten de geschiedenis van de club in kaart willen brengen, zullen ze onder de indruk zijn. En kunnen ze er prachtige verhalen over schrijven. Verhalen waarvan men dan zegt dat het sterke verhalen zijn en dat men altijd beweert dat vroeger altijd alles beter was. Wij weten gelukkig beter. 2015/2016 was al met al een onvergetelijk seizoen. Later in het verzorgingstehuis zal ik mijn kleinkinderen hier tot vervelends toe over gaan vertellen en zal ik na een paar jonge jenever hardop gaan zingen. “Jalalalaaaaaa, EREDIVISIE!”

Maar goed. Dit was de laatste brief. Ik zal ze bewaren. Alle 74 stuks. Een mooi tastbaar bewijs van een uniek seizoen. Het was mij een waar genoegen. Bedankt en wie weet, tot ziens!

Maar voordat ik afsluit, moet ik toch nog een keer de kans aangrijpen om een statement te maken. Een club met de historie en de uitstraling van Kowet dat nu ook nog in de eredivisie uitkomt, verdient een clubmuseum. Het is wat ons betreft geen vraag of die er komt, maar alleen wanneer die er komt. Zo snel mogelijk, als het aan ons ligt. Het enige wat wij nodig hebben is een geschikte ruimte in de Adelaarshorst. Wij blijven hoopvol, wie weet wat 2016/17 ons gaat brengen…

Het ga je goed,

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles