Verhalen archief
Stichting Niet te Kraken

De strafschop.

Hoi Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

Alles goed daar in het land met de mooiste nationale kleuren ter wereld? Zit je ‘s avonds lekker aan een halve liter San Miguel op het terras van een sportcafé tussen roodverbrande Britten? Ik zou het wel weten. Als ik, als ervaringsdeskundige, je een tip mag geven; probeer een keer Gin-Tonic in plaats van zo’n vaas bier. Heerlijk fris als het lekker warm is en een bijkomend voordeel is dat je minder vaak naar de W.C. hoeft. Zo mis je minder van de wedstrijd.

De kraker tegen H.S.C. zul je wel gemist hebben. Ik heb Deventer FM geluisterd. Mooi hoe die mannen daar vol passie en enthousiasme verslag doen van een waardeloze wedstrijd. Na penalty’s wonnen we uiteindelijk en dat is een goed teken. Penalty’s zijn een loterij zeggen ze altijd. Daar ben ik het niet mee eens. De ploeg met het meeste vertrouwen wint in 9 van de 10 gevallen. Ik ben blij dat de selectie vertrouwen heeft. Alleen al daarmee kun je een heel eind komen dit seizoen.

Het is nog best wel moeilijk om een penalty er in te schieten. Dit jaar tijdens het businessclubtoernooi van GAE in Terwolde moesten wij in de halve finale penalty’s nemen. Tijdens de eerste serie kon ik mijn medespelers nog overtuigen dat het niet verstandig was dat ik er een nam, maar toen het gelijk bleef kwam ik er niet onderuit. Even overwoog ik een panenka, maar omdat het maar pupillengoaltjes waren achtte ik het een te groot risico. Ik probeerde nonchalant de bal in de hoek te schieten en de keeper met een kleine schijnbeweging de andere hoek op te sturen. Dat eerste lukte. Dat tweede niet. De keeper snapte mijn subtiele schijnbeweging niet en bleef staan en plukte de zacht ingeschoten bal simpel uit de hoek. Weg finale. Weg wisselbeker. Tot overmaat van ramp stond de clubfotograaf tijdens dit moment direct achter mij en de foto’s van dit fatale moment staan tot op de dag van vandaag nog op het wereldwijde web.

Maar goed. GAE is door naar de volgende ronde. Ik hoop dat we vanavond HBS of HFC loten. Twee van de oudste clubs van Nederland. Clubs waar Go-Ahead in het begin van de vorige eeuw vaak tegen speelde om de nationale titel. Daar zouden we een mooi artikel over kunnen schrijven.

Op dit moment zijn wij razend druk met de verkoop van ons boek, de tentoonstelling in de Waag, het inrichten van de vitrine in de supportshome en alles wat daar verder mee te maken heeft. Maar je hoort mij niet klagen hoor. Eindelijk kunnen we laten zien wat wij zoal het afgelopen jaar achter de schermen gedaan hebben. Niet in een museum, maar wel via andere kanalen. Volgende week barst alles los. Dinsdag wordt ons boek gepresenteerd en is daarna ook te koop in de winkels en ook wordt dinsdag de tentoonstelling in de Waag over 50 jaar Celtic geopend. Voorafgaande aan de opening wordt door een heus mannenkoor het officiële clublied van Go-Ahead voor de Waag ten gehore gebracht. En nee, dat is niet “Go-Ahead is niet te Kraken”. Deze ‘herontdekking’ komt ook aan de orde in ons boek.

Tot slot wordt 2 oktober het vernieuwde stadion officieel geopend. En vanaf die dag is ook een rijkelijk gevulde vitrine, vol met historisch materiaal, te bewonderen in de nieuwe supportershome. Kortom, de historie van Go-Ahead (Eagles) wordt volop getoond en dat is uiteindelijk een van onze doelstellingen.

Nog een prettige vakantie en tot later.

Niet te Kraken.