Roodgele brieven (34)

Tjakkaa.

Hoi Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

Wat een begin van de week zeg. Kunstgras, een leeg stadion, wind, regen, maandagavond. Alle ingrediënten voor een zaadwedstrijd. En dat werd het dan ook.

Zelf speelde wij onder exact dezelfde omstandigheden een dag eerder ook een wedstrijd. In de laatste minuut schoot de tegenstander, die er geen hout van kon, een verdwaalde bal achter onze keeper. 3-2 verloren. Onze excuses waren (naast eerder genoemde omstandigheden) dat onze keeper nog nooit had gekeept, de rechtsback met kapotte voetbalschoenen speelde en dat onze spelbepaler de nacht had overgeslagen vanwege een ziek kind. Dan viel de 3-2 nederlaag uiteindelijk nog best mee.

Wij konden er achteraf in de kleedkamer hartelijk om lachen en de derde helft verliep er niet anders om. Toen de kantine haar deuren sloot waren wij er over uit. Volgende week winnen we gewoon weer met 6-3. Geen probleem.

De sfeer bij de GAE-spelers zal anders zijn geweest. Als je ze ziet lopen zou je bijna een beetje medelijden met ze krijgen. Ik zie weinig plezier. Een aantal spelers lopen als angstige puppy’s in het veld. Bang om fouten te maken, bang voor commentaar van het publiek en de media. Bang voor de trainer. En dat terwijl ze het leukste beroep hebben dat je maar kunt bedenken.

De interviews na de wedstrijd hebben een toon alsof zojuist de wereld is vergaan. ‘We zitten in de hoek waar de klappen vallen’ hoorde ik een van de spelers zeggen met het hoofd diep tussen zijn schouders gedoken. Het zelfmedelijden droop er van af.

Kom op zeg. Dan ga je toch in een andere hoek zitten? Het wordt echt de hoogste tijd om de spelers weer even wakker te schudden. Ze een voor een uit hun nare droom te halen en ze weer met beide voetjes in de realiteit te zetten. We spelen in de Jupiler League. We hebben geen wereldelftal, dus logisch dat er fouten gemaakt worden. Onze tegenstanders zijn gelukkig van hetzelfde niveau of nog slechter. Je kan zomaar een keer verliezen onder deze omstandigheden. We moeten het doen met de spelers die we hebben. Veel beter zal het niet worden. Wat alleen beter kan (en moet) is het zelfvertrouwen en de uitstraling van de spelers. Laat zien dat je voetbal leuk vindt en voetbal er ook naar. Wees er van bewust dat je niet slechter bent dan je tegenstander. Maar, het belangrijkste, wees vooral niet bang om fouten te maken. Doe gewoon waar je goed in bent. De rest komt vanzelf. Zo ook de onvoorwaardelijke steun van het trouwe Kowet-publiek. Voetbal is een simpel spelletje, maak het niet te ingewikkeld.

En let op, pak het tegeltje er maar vast bij: ‘Als het in het hoofd goed zit, volgen de benen vanzelf’.

Tjakkaa!

Tot de volgende brief,

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles