Roodgele brieven (36)

Boerenkoolvoetbal.

Hoi Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

Het is maar goed dat brieven tegenwoordig digitaal kunnen worden geschreven, anders lag de prullenbak nu vol met proppen papier. Ik weet nog steeds niet wat ik van het avondje NAC van gisteren moet vinden. Was het goed of slecht? Hebben we de punten verdiend bij elkaar gevochten of was het puur geluk? Is het lek nu boven of was het een eenmalig opleving. Hoe het ook is of wat het ook was het was in ieder geval ’typisch Kowet’.

Het tegenovergestelde presteren van wat iedereen er van verwacht had. Dat was het vooral.

Ik zit er al een tijdje over na te denken, maar kom er maar niet uit. Ik zou wel willen meeluisteren bij de nabespreking van vandaag. Wat moet je hier nu nog van zeggen. Niets denk ik. De punten koesteren en het er vooral niet meer over hebben, dat is denk ik het beste.

Ik heb zelden een wedstrijd meegemaakt waar iedereen vooraf zo negatief over was. Verliezen was een zekerheidje, alleen met hoeveel was nog de vraag. Mensen gingen getooid met witte zakdoekjes naar de wedstrijd. Stoelpoten zouden worden gezaagd, koppen gesneld. Bussen opgewacht.

Als voetballer merk je dat. Dat kan niet anders. De kritieken vielen niet meer te ontlopen. Het voetbal was zeker de eerste helft niet om aan te gluren en er werden weer risicoloos en angstig balletjes breed getikt. Net zolang totdat iemand besloot de bal naar voren te roeien. In de rust moet er iets gebeurd zijn in de kleedkamer, dat kan niet anders. Het besef moet zijn binnengedrongen dat verlies dramatisch zou zijn, dat de kerst hierdoor wel eens heel vervelend kon gaan worden. De knop ging om en intuïtief werd er overgeschakeld op “boerenkoolvoetbal’, zoals ze dat in het begin van de vorige eeuw noemden. Een manier van voetballen waar Go-Ahead landstitels mee won. Op het randje of net daarover en achterin vertrouwend op een magnifieke keeper. Puur op wilskracht de strijd aangaan op elke meter van het veld. Knap dat de spelers dit hebben kunnen opbrengen. Je zag de wedstrijd van een volstrekt kansloze missie omkantelen naar een ander beeld. Het geloof kwam weer terug.

Dat er uiteindelijk drie punten werden meegenomen naar Deventer was een mirakel, maar de grootste winst van gisteren waren niet de drie punten, maar dat was dat de spelers beloond werden voor hun inzet. Dat ze weer wat vertrouwen kregen en het vooral besef hebben gekregen dat ze van iedereen kunnen winnen. Zelfs uit, in een bomvol NAC-stadion.

Onze trainer kan voor de kerst alvast een extra grote kalkoen bestellen en die zal hem vast prima smaken na gisteren.

Ik begrijp dat jij op dit moment over de grens je voetbalgeluk aan het beproeven bent. Rustig een wedstrijdje kijken als neutrale toeschouwer. Dat is ook wel eens prettig, zeker na zo’n wedstrijd als gisteren. Doe de groeten aan Jimmy Floyd en vergeet hem niet die ene vraag te stellen.

Tot de volgende brief,

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles

Foto: Erik Pasman