Roodgele brieven (38)

Jeetje en bah.

Hoi Buitenkantjelinks,

Ik heb bewust even een dagje gewacht met het schrijven van deze brief. Normaal gesproken kan ik alles vrij snel weer relativeren en kan ik er al snel weer een lolletje over maken. De terugweg in de auto van het stadion naar huis leent zich daar altijd perfect voor. We gaan dan vaak voor even op de stoel van de trainer zitten, maar al snel schudden we ons hoofden en lachen we om de dingen die we gezien hebben op het veld. Die ene domme verdedigingsfout, die niet te missen kans, die angstige lange trappen, die onbegrijpelijke wissel. Elke week kunnen we er de hele rit over volpraten en bij het afscheid roepen we ‘prettig weekend’ en is er niets aan de hand. Dat is wat voetbal ook leuk maakt.

Gisteren was het anders. Het was stil in de auto. Af en toe hoorde ik een diepe zucht en een zachte vloek op de achterbank, maar daar bleef het bij. We wisten, zonder wat te zeggen, dat deze 90 minuten ontluisterend waren.  Elk woord zou er een te veel zijn. Het ‘prettig weekend’ bij het afscheid had deze keer een cynische toon. Ik kon er niet om lachen.

God, wat was het slecht hè? ‘Dat wedstrijdje in Londen, dat je gezien had, zal een wereldpartij zijn geweest vergeleken bij deze wanvertoning. Oké, de tegenpartij hielp ook niet echt mee. Zelden zo’n zwakke tegenstander gezien, maar dat we daar dan ook nog van verliezen zegt eigenlijk wel alles. ‘Jeetje’ en ‘Bah’ appte mijn moeder, nadat ik haar op de hoogte bracht van de tussenstanden. Nu ik het zo teruglees, is dat eigenlijk de beste samenvatting van de wedstrijd die je kunt maken.

Na de gestolen drie punten in Breda had ik de stille hoop dat er weer wat vertrouwen was terugkomen in de ploeg. Maar daar was geen enkele sprake van. Het probleem zit blijkbaar dieper en dat baart mij zorgen. Mogen we het woord crisis al in de mond nemen, of is het daarvoor nog te vroeg? Feit is dat wij op de helft van de rit 11 punten achterstaan op de koploper en geen periodetitel hebben.

Ik zag in de rust clubadviseur Bert van Marwijk door de businesslounge schuifelen. Zou de koffie vandaag al pruttelen?

Ik probeer altijd wel het positieve ergens van in te zien. Nu vind ik dat lastig. We lopen achter de feiten aan. ‘Dit kan en mag niet’ en ‘dit moet veel beter’ twitterde onze voorzitter zojuist. Een juist en doordacht signaal. Je moet eerst het probleem erkennen voordat je het kunt oplossen. Dus dat geeft weer een beetje hoop. De eerste stap is gezet.

Ach, weetje? Het is Go-Ahead. Het is wat wij al jaren gewend zijn en in 2016 zitten we gewoon weer op de tribune, met een roodgele sjaal. Net zoals de afgelopen jaren en de vele jaren die nog komen gaan. Dit is ons cluppie en daar moeten we het mee doen.

Prettige feestdagen en tot de volgende brief,

Niet te Kraken.

Samenvatting van de wedstrijd

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles