Roodgele brieven (46)

Berusting.

Dag Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief,

Zo’n wedstrijd op maandagavond wil bij mij maar niet wennen. Na een dag hard werken snel je warme prak naar binnen werken en dan door de drukte naar het stadion. Geen tijd om je even vooraf in te lezen of sfeer te proeven of te discussiëren over de opstelling. Nee, gewoon koud en onvoorbereid gehaast plaatsnemen op je vaste stekkie. Ik merkte het ook om mij heen. De sfeer was gelaten. Rustig. Zonder enige verwachtingen. Het was dit seizoen niet eerder zo stil op de tribunes, vond je ook niet?

Bij binnenkomst in de businesslounge werd ik dit keer opgewacht door drie dames die mij probeerden te overtuigen om het Eagles-gala te bezoeken. Het is goed dat dit er is en er zal ongetwijfeld een doelgroep voor zijn, maar verplicht in een kostuum naar een feestje gaan is niet aan mij besteed. Eén keer carnaval per jaar vind ik meer dan genoeg. Elk jaar als het Eagles-gala weer ter sprake komt zie ik de onvergetelijke beelden van Jannie weer voorbij komen. Jannie die een keer op uitnodiging, als een soort attractie, het gala mocht bijwonen. Alle aanwezige vrouwen hielden een onderlinge strijd wie die avond de meest pompeuze galajurk had, terwijl Jannie zonder blikken of blozen in blokjesblouse en spijkerbroek acte de presence gaf. Wat een heldin.

Maar even terug naar de wedstrijd. Ik heb deze vrij emotieloos aangezien. Niet gejuicht, niet gescholden. Mijn handen zaten bijna de hele wedstrijd in mijn zakken. Of het door de maandagavond kwam of door het spel of door mijn drukke werkdag weet ik niet. Ik denk eerlijk gezegd dat het berusting was. Onbewust heb ik mij er bij neergelegd. Dit is wat het is. Hier moeten we het mee doen. Zwoegen en bikkelen voor elk puntje. Als het één seizoen duurt valt er wel mee te leven. Maar het besef dringt langzaam tot mij door dat het wel eens langer kon gaan duren voordat we weer met de grote jongens mogen meevoetballen. Het halen van de nacompetitie wordt nog een hele uitdaging.

Jammer. Ik had mij er dit seizoen echt meer van voorgesteld. Maar wees eerlijk. We hebben momenteel niemand die de lijnen uitzet. Zowel binnen als buiten het veld. Geen hoofdtrainer, geen technisch manager en geen spelbepaler binnen de lijnen. Als je het zo bekijkt valt het eigenlijk nog reuze mee dat we nóg 6e staan.

Trouwens, heb jij je trainers-longlist al teruggebracht tot een -shortlist? Ik heb mijn list inmiddels, na lang wikken en wegen, teruggebracht tot drie potentiële kandidaten, maar hoorde gisteren dat Cambuur nu ook in de zelfde vijver gaat vissen. Het wordt druk op de trainersmarkt. Toch jammer dat Harry niet de juiste papieren heeft. Dat had het allemaal een stuk makkelijker gemaakt. Hij maakte een prima eerste indruk op mij. Ik begreep zijn opstelling en wissels, hij was gretig, werd boos wanneer het nodig was en spelers hadden de instructie om sneller en vaker vooruit te voetballen goed in hun oren geknoopt. Meer kunnen we op dit moment niet verwachten. Ik ben erg benieuwd wie er binnenkort uit de hoge hoed getoverd gaat worden. In ieder geval iemand die een uitdaging niet uit de weg gaat.

Maar goed. Dat is allemaal toekomst. Wij hebben ons de afgelopen tijd weer volop met het verleden bezig gehouden, dat is uiteindelijk waarom wij als stichting opgericht zijn. Wij zijn momenteel erg druk met het bouwen en inrichten van ons museum. Nee, geen fysiek museum, maar een digitaal museum. Binnen afzienbare tijd hopen wij de digitale poorten te kunnen openen, zodat iedereen van achter zijn schermpje kan meegenieten van de vele unieke foto’s, voorwerpen, shirtjes en veel meer uit de rijke historie van onze roodgele trots. De mooiste betaalde voetbalclub van Nederland.

Je kunt ons buigen maar wij zullen niet barsten, want Go-Ahead is niet te kraken!

Tot de volgende brief.

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles