Roodgele brieven (52)

Dit is het.

Dag Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

Ik was eigenlijk van plan om gisterenavond direct na de wedstrijd nog een brief te schrijven. Met laptop op schoot, kwam ik niet verder dan de woorden ‘bedankt voor je brief’. Ik wist echt niet wat ik er van moest zeggen. In plaats van te schrijven ben ik daarom gaan lezen. Ik ben al onze 51 vorige brieven gaan teruglezen. Zonder onszelf nu veren in een plek te stoppen waar de zon nooit schijnt, moet ik toch zeggen dat het een heel aardig beeld geeft van het seizoen. Verwachtingen, hoop, vertrouwen en teleurstelling zijn zo’n beetje de rode draad door de brieven. Emoties die aan alle voetbalsupporters niet vreemd zijn dus. Hoe hoger de verwachtingen hoe groter de kans op teleurstelling. Het hoort er allemaal bij. Het is niet geworden wat we er allemaal van verwacht en vooral gehoopt hadden.

Direct nadat de scheids gisteren affloot, ben ik in een rechte lijn naar de auto gelopen. Zonder, onder het genot van biertje, na te praten. Er viel eigenlijk niet zo veel te zeggen en ik had er ook helemaal geen zin in. De keuze van man of the match was misschien het discussiëren nog waard, maar verder deed iedereen zijn stinkende best. Ik wist het onbewust al een tijdje maar nu komt ook het besef. Dit is het. Het maximaal haalbare is eruit gehaald tegen Emmen. Met ietsje meer geluk hadden we misschien nog wel gewonnen. Emmen thuis blijkt voor ons gewoon een lastige pot te zijn. Net zoals Jong PSV, RKC en Fortuna. Straks tegen MVV zal het niet anders zijn. Hard werken en hopen op af en toe een puntje.

Joey Groenbast debuteerde aardig vond je niet? En ik zag de Koning zich vlak voor de wedstrijd omdraaien met het gezicht naar het publiek. Hij ademde diep in om even de sfeer te proeven. Ik zag hem genieten. Hij had er echt zin in. Dat was niet gespeeld, maar oprecht. Vind ik mooi om te zien. Het lijkt mij een sympathieke man. Maar, zoals hij zelf laatst mooi verwoorde, hij heet Hans de Koning en geen Hans Kazan of Hans Klok. Het enige wat je van hem kunt verwachten is dat hij de poppetjes op de goede plek zet en ze optimaal motiveert. En daar ligt het volgens mij niet aan. Nogmaals, meer zit er gewoon niet in. Ook al zet je Pepe Guardiola voor de groep of laat je Dick Advocaat advies geven.

Maar even heel iets anders. Valt het jou ook op dat er zo langzamerhand veel winkelpanden leegstaan in de binnenstad. Ik bedacht mij laatst dat het mooi zou zijn als een pand, dat nu toch geen bestemming heeft, tijdelijk ingericht kan worden als Kowet-museum. Kunnen wij eindelijk ook eens onze schatten laten zien. Ons depot puilt inmiddels uit en schreeuwt om getoond te worden. We hebben al wat lijntjes uitgezet maar vooralsnog zijn er geen concrete reacties. Neem alleen al het luciferstadion. Het is toch doodzonde dat deze weer in kisten opgeborgen is? Wie weet is er iemand onder de lezers die ons kan helpen.

Vorige week bij Sparta was het clubmuseum trouwens gesloten. Dat was wel even een teleurstelling. Heb je een museum, doen ze de deur op slot. Zo heb je er natuurlijk ook niets aan. Ondanks dat (en de verloren partij) heb ik wel een mooie middag beleeft. Een goed gevuld Kasteel is een feest om te mogen zijn. Eredivisiewaardig. Ik zat trouwens naast Emile Schelvis. Je weet wel die Italië-kenner, maar vooral de man waarvan de beelden waarin hij een potje zaalvoetbalt hem blijven achtervolgen. Elke keer als ik dit filmpje terug zie rollen de tranen over mijn wangen.

En zo eindig ik deze brief toch nog met een brede glimlach om mijn gezicht.
Tot de volgende brief.

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers https://www.niettekraken.nl/content/ en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles