Verhalen archief
Stichting Niet te Kraken

De kassière en de shirtjesswaffelaar

Hoi Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

Zo. Dit wordt een top-weekje hoor, voor de gemiddelde voetbalfetisjist. De echte shirtjesswaffelaar en ‘Football-culture’ aanhanger kan in één weekend naar zowel een voetbalshirtjestentoonstelling in Rotterdam als een voetbalverzamelbeurs in Houten. Jij bent al naar de tentoonstelling geweest, zag ik? Ik zag gisteren het prachtige aubergine shirt van jouw voormalige buurtgenoot Bert van Marwijk al voorbij komen. Wij hebben exact ditzelfde exemplaar. Met hetzelfde rugnummer. Ik was er van overtuigd dat wij een unieke exemplaar hadden, maar nu blijkt er dus nog één te zijn. Bijzonder en toch ook wel een tikkeltje teleurstellend.

Ik ga morgen naar de voetbalverzamelaarsbeurs. Dat is hét walhalla voor de liefhebber van voetbalprularia en -relikwieën  Ik kan daar uren rondlopen. Zoeken naar een boek of het nog ontbrekende Panini-album of knipsels van Kowet uit de jaren ’30. Kijken of er nog museumwaardig materiaal tussen zit. Met een lege rugzak er naar toe en met een volle zak naar huis. Dat is het doel.

Heb je ook gezien dat de voorzitter van onze stichting deze week een presentatie heeft gegeven over de geschiedenis van onze club aan de spelersselectie? Een jarenlang gekoesterde droom kwam hiermee voor hem uit. Het moet een ware one-man-show zijn geweest met enkel positieve recensies. Is toch mooi, dat de spelers nu meer weten over de rijke historie van onze club? De meesten hadden vooraf geen idee. Geeft hoe dan ook toch weer extra binding met de club. Zeker na de passievolle presentatie van onze voorzitter, die in de wandelgangen ook wel bekend staat als de lopende kowet-encyclopedie.

Ik deed zojuist boodschappen bij de supermarkt. Nou ja, boodschappen is een groot woord. Het waren niet meer dan een paar magnetronmenuutjes en twee blikjes bokbier voor vanavond om de overwinning te vieren. Ik had geen zin om uitgebreid te koken want ik wil straks lekker vroeg naar de wedstrijd. Vóór mij was een vrouw die de kassière vroeg naar de airfyer-frikandellen. Dit was reden voor de kassière om een persoonlijk verhaal te vertellen. ‘Wij hebben ook een airfryer, maar gebruiken hem nooit’, zei ze. ‘Dat meen je niet’, zei de klant welgemeend. ‘Nee’, ging ze verder. ‘Mijn vriend gaat altijd naar Go-Ahead en dan koopt hij daar allemaal eten. Veel te duur’. Ik zat te zoeken naar een verband tussen het één en het ander, maar als snel kwam ze zelf met een uitleg. ‘Het was de bedoeling dat ik, voor hij naar de wedstrijd gaat, wat snacks voor hem maakte zodat hij dit voor de wedstrijd kon eten. Dan hoeft hij bij Kowet niets meer hoeft te kopen. Scheelt ons een hoop geld. Zo’n broodje gehaktbal is hartstikke duur. Het komt er alleen niet van. Ik smeer nu altijd een paar boterhammen voor hem voordat hij naar de wedstrijd gaat’.

Ik moest dit even laten bezinken. Ik ben nogal visueel ingesteld en zag gelijk een volwassen man in de rust treurig naar een zakje boterhammen kijken, dat hij in zijn hand houdt terwijl zijn voetbalvrienden een broodje-bal-met-mayo naar binnen werken.

Ik kon mij niet inhouden en zei, voordat ik aan de beurt was, dat ik medelijden had met haar vriend. ‘Oh dat hoeft niet hoor. Hij wordt veel te veel verwend’, zei ze. De klant voor mij zei er achteraan, terwijl ze oogcontact zocht met de kassière: ‘mannen…’ en schudde met haar hoofd. Ik heb er wijselijk maar niet meer op gereageerd. Als iemand zich herkent in dit verhaal wil ik alleen maar kort tegen hem zeggen: ‘Ik voel je. En sterkte’. En als ik je vanavond zie staan met een zakje boterhammen krijg je van mij een broodje bal. Mét extra mayo.

Maar goed. Vanavond SP.AR.TA. Echt zin in. Ik kan niet wachten tot het magnetronmenuutje naar binnen is gewerkt en we weer koers zetten richting het mooiste stadion van Nederland. Daarna met drie punten in de achterbak weer naar huis om daarna morgen opgewekt naar de voetbalverzamelaarsbeurs te gaan. Het belooft een top-weekend te worden.

Stichting Niet te Kraken

Credits: @buitenkantjelinks Gemaakt op de shirtjestentoonstelling georganiseerd door het blad Staantribune.

Roodgele brieven worden geschreven door Robert Bugter (Buitenkantje Links) en Edgar Overmeen (Niet te Kraken). Zij gaan in op de laatste ontwikkelingen bij Go Ahead Eagles. 

Eerder verschenen brieven zijn hier terug te lezen.