Historie die teruggaat tot december 1902
Passie voor het spelletje
Ik heb lang overwogen om 2e paasdag af te reizen naar Oss, maar toen ik ’s morgens wakker werd (na een uitgebreide brunch en aansluitend een BBQ) op 1e paasdag besloot ik toch maar thuis te blijven om een ‘uitbuik-dagje’ te houden. Een dagje genieten van een vrije dag en het mooie weer en lekker met de Ipad op schoot op het loungesetje in de tuin naar het schakelprogramma van de KK-divisie kijken. Klokslag 14:30 zat ik er klaar voor. Anderhalf uur later had ik welgeteld 2 flitsen gezien van Kowet. Een tegengoal en een rode kaart. Het moet vreselijk zijn geweest voor de supporters die wel besloten om af te reizen naar Oss, die achteraf beter naar de woonboulevard hadden kunnen gaan. Ik heb het vooral moeten doen met beelden van Twente – Jong AZ. De kampioenswedstrijd van onze provinciegenoot. 30.000 tukkers gingen in opperbeste stemming naar het stadion en nog eens duizenden kwamen bijeen in de stad om samen te juichen en te feesten. Het ultieme juichmoment tijdens de wedstrijd bleef uit. Men besloot toen maar te gaan juichen bij de doelpunten van Jong-PSV tegen concurrent Sparta. Ik vond het maar een treurig gezicht, maar eerlijk is eerlijk: Twente is drie ronden voor het einde kampioen en dan kun je alleen maar stellen dat het terecht is en wat je ook vindt van de club en van de hele voorgeschiedenis, het is mooi voor de hondstrouwe supporters van Twente en het is vooral hun ook van harte gegund. Hopelijk komen we ze snel weer tegen in de eredivisie.
Na de wedstrijd schakelde ik over naar RTV Oost waar onze voormalige redder in nood Jan van Staa in juichstemming was en met een brede glimlach minutenlang door-ratelde over ‘zijn’ Twente en de prachtige club. Hij ging nog net niet ‘You’ll never walk alone’ zingen, maar ik verdenk hem ervan dat hij het op de terugweg naar huis in de auto nog wel heeft opgezet en luid heeft meegezongen. Ik kreeg er een beetje een ongemakkelijk gevoel van. Tijd voor mij om de iPad uit te zetten en de tuin te gaan sproeien.
Ik wil nog even teruggaan naar de thuiswedstrijd van afgelopen vrijdag tegen Jong PSV. Dat was wél een wedstrijd om van te genieten. Een goede sfeer en prima voetbal. Tijdens de wedstrijd hoorde ik drie jongens achter ons uitgebreid en gepassioneerd over voetbal praten. Bij elke wissel gingen ze weddenschapjes aan. Ze probeerden vooraf te raden wie er gewisseld werd en welke omzetting er gedaan werd. Een van de drie had het tot in detail steeds goed. Zo voorspelde hij dat, miljoenen aankoop Maxi Romero, na 60 minuten gewisseld zou gaan worden. “Die Romero heeft geen bal geraakt, die jongen is te afwezig en statisch als er geen bal in de buurt is”. “Dat heb ik ook”, zei hij er direct achteraan. Ik keek daarna even schuin opzij en zag een kruk liggen en daarnaast zat Leon de Kogel. Het kwartje viel. Leon had twee vrienden meegevraagd om te komen kijken naar zijn oude cluppie. De manier waarop hij gepassioneerd over voetbal praatte raakte mij, maar vooral dat hij in de tegenwoordige tijd praatte over zijn eigen voetbalkwaliteiten ontroerde mij. Hij weet natuurlijk als geen ander dat het voor hem verleden tijd is, maar in zijn gedachten is hij nog steeds de profvoetballer die bij ons clubtopscorer werd en onze club naar de eredivisie schoot. Hopelijk kan hij hier dankbaar en met trots aan terugdenken, voor ons zal hij in ieder geval voor altijd dé held van seizoen 2015/2016 blijven. Wellicht is er voor hem een rol weggelegd binnen de jeugdopleiding, want daar lijkt hij mij uitermate geschikt voor.
De avond na de wedstrijd zag ik dat Leon op Instagram-story een foto had geplaatst, genomen vanaf de tribune. Mij viel daar vooral op dat naast de grijzen slapen de haren op mijn kruin ook een terugtrekkende beweging beginnen te maken. Maar nu we het toch over Instagram hebben. Heb je gezien dat Vince Gino een nieuwe carrière gaat beginnen. Aanstaande donderdag brengt hij een ‘track’ uit. VG – Gucci Chanel (FT. Mashi Taka), zoals hij zelf schreef. Geen idee wat dat betekent. Het zal wel vooral iets met veel autotune zijn. Maar het feit dat hij nu, wanneer de prijzen verdeeld gaan worden, energie stopt in dit soort randzaken zou voor mij, als trainer, een reden zijn om eens grondig met hem te praten. Of beter nog, ik zou hem een kwartiertje met Leon de Kogel laten praten. Ik ben er van overtuigd dat hij daarna begrijpt wat op dit moment belangrijker is. Mashi Taka of promoveren met Go Ahead Eagles.
Voor mij is het een reden zijn om Vince Gino uit mijn favoriete elftal te zetten. Van Moorsel op linksvoor en van de Venne terug in de basis op het middenveld. We zullen vrijdag zien hoe Stegeman er over denkt.
Tot de volgende brief,
Niettekraken.
Roodgele brieven worden geschreven door Robert Bugter (Buitenkantje Links) en Edgar Overmeen (Niet te Kraken). Zij gaan in op de laatste ontwikkelingen bij Go Ahead Eagles.
Eerder verschenen brieven zijn hier terug te lezen.