We nemen u mee terug in de tijd. 6 juni 1971 om precies te zijn. Het waren de glorietijden van Ajax. Met spelers als Cruijff, Neeskens, Swart, Suurbier, Keizer en Haan in de gelederen had Ajax net vier dagen terug de Europacup gewonnen tegen Panathinaikos op Wembley voor 90.000 toeschouwers. Nu, op deze memorabele dag, stond Go-Ahead op het programma in de Adelaarshorst tijdens de laatste competitieronde van het seizoen. Het was tevens de laatste officiële wedstrijd onder de naam Go-Ahead, want vanaf 1 juli werd de naam veranderd in Go Ahead Eagles.
Heel Deventer liep uit om de wereldsterren in levende lijve te aanschouwen. 24.000 toeschouwers zaten op de tribune om de Europese kampioenen te onthalen en om getuige te zijn van een wedstrijd op hoog niveau.
Ajax-trainer Rinus Michels kampte echter met een spelersprobleem. Diverse spelers waren niet fit of geblesseerd geraakt tijdens de finale, terwijl het reserveteam van Ajax een trip maakte naar Italië. Aangezien er voor Ajax toch niets meer op het spel stond besloot Michels om met een fantasie elftal aan te treden. De meest opvallende mutatie was dat hij keeper Heinz Stuy in de spits had opgesteld. Michels kwam hiermee een belofte na die hij de Ajaxkeeper een paar dagen ervoor had toegezegd. Als Ajax de Europacup zou winnen mocht Stuy de eerstvolgende competitiewedstrijd in de spits staan. Zo gezegd, zo gedaan.
Barry Hughes, trainer van Go-Ahead, dacht eerst nog dat hij het blaadje met de opstelling op de kop had gehouden maar toen bleek dat dit echt de opstelling was, werd hij woedend. Hij sprak van een grote schande en disrespect tegenover de Go-Ahead spelers en het Go-Ahead publiek. Hij motiveerde zijn elftal, met onder andere van Marwijk, Geels, Oude Wesselink, Somer en Hoekema zoals alleen Hughes dit kon met als doel dit camping elftal hoe dan ook te trakteren op een afstraffing. De geplande huldiging vlak voor de wedstrijd van de Europese kampioenen ging niet meer van harte. Het overhandigen van een Deventerkoek en een bosje bloemen werd plichtmatig uitgevoerd. Toen tijdens de wedstrijd ook Suurbier in het begin van de wedstrijd geblesseerd uitviel zaten er zelfs geen wisselspelers meer op de bank. Het publiek had zich deze wedstrijd heel anders voorgesteld. Van een feestwedstrijd veranderde het in een bizarre vertoning.
Go-Ahead was tot op het bot getergd en begon direct na het fluitsignaal bloedfanatiek aan de wedstrijd, onder de ziedende leiding van Barry Hughes. De sfeer werd grimmig. Een typerend voorbeeld was de actie van Go-Ahead speler ter Winkel die een onhaalbare bal probeerde binnen te houden. Zijn sliding eindigde in de dugout waardoor hij een diepe vleeswond opliep die later met acht hechtingen moest worden gedicht.
Go-Ahead deed zijn plicht door met 4-1 te winnen van de Europacup houder. Over deze wedstrijd is nog lang nagepraat en de volgende dag waren de krantenkoppen vernietigend.
De woensdag na deze laatste competitiewedstrijd werd een benefietwedstrijd gehouden in Deventer, vanwege het afscheid van drie Go-Ahead spelers (Knoeff, Wüsteveld en Aarts). Go-Ahead speelde tegen een sterrenteam. De hiervoor uitgenodigde Ajaxspelers (Cruijff, Reijnders, Keizer, Muhren en Neeskens) besloten hier niet meer aan mee te werken.
Hieronder een van de krantenkoppen over deze wedstrijd.
Een jaar later moet Barry Hughes hebben gedacht: ‘Wat Ajax kan, kunnen wij ook.’ Want bijzonder opvallend en zeker relevant om te vermelden is dat hij toen ook besloot om zijn eigen keeper (van Zoghel) in de spits op te stellen tijdens een oefenwedstrijd tegen AZC (te Zutphen). van Zoghel was echter iets succesvoller dan Stuy. De einduitslag werd 5-1, met een hattrick voor van Zoghel.