André van der Ley, de zwarte parel van Deventer.

‘De top wil ik halen’ schreeuwde een kop in de Telegraaf van augustus 1969. Het artikel gaat over het grootste talent van Go-Ahead, waarvan op dat moment verwacht werd dat zijn grote doorbraak aanstaande was.

Krantenkop

André van de Ley, van Molukse afkomst, werd in 1965 door clubmanager Beltman weggetrokken bij Amateurvereniging Bredevoort en geplaatst in het jeugdinternaat van Go-Ahead. Hij gold als het boegbeeld van het internaat en werd gezien als het grootste talent. Een groeibriljant. Onder de supporters en in de pers werd hij al snel omgedoopt tot de zwarte parel van Deventer.

Zijn lichtingsgenoten waren o.a. Oeki Hoekema, Johan Derksen, Ger Veerman, Jan Smid, Albert van de Weide, Jan van Eijk en Chris Jansen. Met regelmaat werd hij geselecteerd voor Jong Oranje en in het seizoen 68/69 debuteerde hij in de eredivisie. Een seizoen later was hij klaar voor zijn grote doorbraak en behoorde hij tot de eerste 11 van het elftal. Niets stond een glansrijke carrière als succesvol profvoetballer in de weg.

Het seizoen 69/70 begon voortvarend. Hij was topfit en speelde weergaloos. Zijn perfecte techniek was een streling voor het oog. Lopende het seizoen bleek echter dat van de Ley het fysiek erg zwaar vond. Blessures volgden elkaar op en hij kreeg steeds meer moeite om zich aan te passen aan het steeds fysieker wordende voetbal. Trainer Fardhonc wisselde hem veelvuldig omdat hij vond dat hij na 45 minuten geen kracht meer had. Tegenstanders hadden een manier gevonden om hem onzichtbaar te maken. Hij liet zich makkelijk intimideren door sterke en vaak gemene mandekkers.

Na de trainerswissel Barry Hughes voor Fardhonc herhaalde zich deze geschiedenis. Van der Ley begon de competitie weer in bloedvorm maar raakte in de loop van het seizoen zijn plek kwijt vanwege de fysieke manier van spelen die Barry Hughes nastreefde. Een jaar later werd van der Ley verkocht aan de Graafschap waarna hij twee jaar later, vanwege een spelersruil met Henk Koenders weer terugkwam bij Go-Ahead. Hij belandde daarna al snel bij de amateurs van Vaassen en in 1977 probeerde hij nog een maal terug te keren in het betaalde voetbal bij VVV. Ook dit mislukte jammerlijk.

Het dieptepunt van zijn carrière werd echter bereikt toen hij In 1971 als dienstplichtig militair geschorst werd en zelfs vastgezet werd omdat hij zich in een interview in VI negatief had uitgelaten over de dienstplicht en openlijk aangaf sympathie te kunnen opbrengen voor de acties van de Zuid Molukkers die in die tijd veel actie voerden. De schorsing werd later door de KNVB aangevochten en uiteindelijk ongedaan gemaakt.

Van de Ley stortte zich na zijn mislukte avontuur bij VVV volledig op het zaalvoetbal. Zijn lichtvoetigheid en geweldige techniek kwamen hier helemaal tot zijn recht. Hij behaalde het Nederlands Elftal en weer later kreeg hij alsnog landelijk roem door zijn rol in de NCRV mini-voetbal toernooi. Een indoor voetbaltoernooi dat wekelijks op TV werd uitgezonden en waar je ook via de achterkant van de goal kon scoren door twee ronde gaten. Een kopbal telde voor twee en van der Ley had er patent op om de keeper uit te spelen en de bal daarna, al liggend op de grond, over de achterlijn te koppen.

Het heeft dus helaas niet zo mogen zijn. André van der Ley heeft de echte top bij het veldvoetbal nooit gehaald, maar kan desondanks terugkijken op een lange en indrukwekkende voetbalcarrière. 

Tijdens zijn zaalvoetbalcarrière bracht het merk Quick zaalvoetbalschoenen op de markt onder de naam van der Ley. In de jaren ’80 een veel verkochte sportschoen, welke tot op de dag van vandaag nog steeds geproduceerd en verkocht wordt.

André van de Ley was na zijn actieve loopbaan o.a. materiaalman bij het Nederlands Elftal,  jeugdtrainer bij Vitesse, PSV en vrij recent van 2005-2010 actief in Saudi Arabië waar hij een voetbalacademie heeft opgezet welke eigendom is van de zoon van de huidige koning van Saudi Arabië.

André van der Ley