Het tragische einde van een Go-Ahead-coach

Er zullen weinig belletjes gaan rinkelen bij de doorsnee hedendaagse Go Ahead Eagles-supporter bij het horen van de naam Wim de Bois. Toch was hij een man met een aansprekende rol in het voetbal en stond hij als trainer aan het roer bij Go-Ahead tijdens het seizoen 1956-1957. De 60-jarige de Bois had op dat moment een indrukwekkende sportcarrière achter de rug.

Wim de Bois werd geboren in het Overijsselse Steenwijk. Zijn voetbaltalenten bleven niet onopgemerkt, waardoor hij de belangstelling wekte van topclub Ajax. Op 23-jarige leeftijd maakte hij de overstap naar de Amsterdamse club en bleef hier gedurende 12 seizoenen actief. Hij bleek naast voetbaltalent ook een begenadigd cricketer te zijn en kwam daardoor ook zeer regelmatig (en zeker niet onverdienstelijk) uit voor het Cricketteam van Ajax.

Tijdens zijn laatste seizoen, 1930-31, als speler bij Ajax behaalde hij de nationale voetbaltitel. Aansluitend startte zijn tweede carrière, die van trainer en bestuurder. Hij werd de eerste gediplomeerde voetbaltrainer van Nederland en was gedurende 16 jaar voorzitter van de vereniging van voetbaloefenmeesters.

Via o.a. Sportclub  Enschede, Suriname, DOS en RBC belandde hij in 1956 bij Go-Ahead dat destijds uitkwam in de 2^e divisie. Ondanks dat hij dat jaar zijn 25-jarig jubileum vierde als trainer, werd het geen doorslaand succes. Go-Ahead wist maar twee elftallen onder zich te houden en eindigde het seizoen 1956-’57 teleurstellend op de 13^e plek. De Bois werd het seizoen daarop trainer van Veendam waarmee hij wel succesvol was en gelijk promoveerde naar de 1^e klasse.

Zelfs na zijn pensioen wist de Bois van geen ophouden. Op 67-jarige leeftijd werd hij nog trainer van G.V.A.V. in Groningen en daarna volgden nog enkele Twentse amateurelftallen.

Op 79-jarige leeftijd vond de Bois het echter mooi geweest en kondigde hij zijn afscheid aan. Enkele voormalige werkgevers sloegen de handen in een en organiseerden op 1 augustus 1975 een ere-wedstrijd voor de Bois. Een veteranenteam uit Amsterdam zou het in Oldenzaal gaan opnemen tegen een veteranenteam uit Twente. De belangstelling was groot en alles leek er op dat het een indrukwekkend eerbetoon en afscheid zou gaan worden van een groots sportman en -bestuurder.

1 augustus werd inderdaad het definitieve einde van de carrière van Wim de Bois, alleen kreeg deze op de dag zelf een zeer tragische wending. Wim de Bois raakte vlak voor aanvang van de wedstrijd betrokken bij een verkeersongeluk en overleed aan zijn verwondingen. Het geplande en zorgvuldig voorbereidde feestelijke afscheid sloeg om in een dag van diepe rouw.