Roodgele brief (64)

Koningsdag.

Dag Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

27 april. Koningsdag. Vanmorgen was ik bijna gewoon naar mijn werk gereden. 27 april zit nog steeds niet in mijn systeem als een nationale feestdag. Ik heb er ook niet zoveel mee. Eén grote poppenkast vind ik het. Met Wim-Lex en Maxima in de rol van Jan Klaassen en Katrijn. Dit jaar gaan ze al zaklopend en koekhappend door Zwolle. Ik zag de plaatselijk FC vorige wedstrijd al in een oranje tenue spelen. Het is maar waar je allemaal zin in hebt.

Nu we het toch over de Koning hebben.. Zoals jij ook al aangaf, heeft onze trainer het aardig op een rijtje bij ons cluppie. Toch knap hoe hij de spelers weer gewoon lekker laat voetballen. Niet te moeilijk doen. Niet te veel opdrachten. Niet te negatief. Af en toe een aai over de bol en een complimentje hier en daar blijken het beste medicijn tegen een vormcrisis of verminderd zelfvertrouwen. Inzet en passie zijn nu eenmaal een snellere weg naar succes dan het aan spelers meegeven van talloze opdrachten en ingewikkelde tactische plannen. Naar mijn idee hanteert de Koning een strijdplan dat beter aansluit bij de selectie. Niet te ingewikkeld, vechten tot de laatste snik en ruimte overlaten voor eigen inbreng en creativiteit. Een type de Koning had deze selectie dus echt nodig, blijkt. Daarom de complimenten voor degene die verantwoordelijk is voor de aanstelling van de Koning en een compliment aan de Koning zelf. Laten we daar vooral vandaag op Koningsdag even bij stil staan. Dat geeft deze troosteloze natte winderige Koningsdag toch nog wat extra glans.

Vrijdag de laatste reguliere thuiswedstrijd tegen NAC. Ik sprak er in één van de eerste roodgele brieven al over. Toen was ik er heilig van overtuigd dat deze laatste speelronde wel eens een beslissende kon gaan worden. De twee gedoodverfde titelkandidaten die onderling in een rechtstreeks duel gaan uitmaken wie er direct promoveert. Het had mooi geweest, maar het is anders gelopen. Nu wordt het een wedstrijd die eigenlijk nergens om gaat. Niet meer dan een oefenduel in aanloop naar de alles beslissende play-offs.

Je merkt aan alles dat het al begint de kriebelen. Het besef en vooral het geloof dat het gewoon kan gaan gebeuren. En waarom ook  niet? Iedere Deventenaar die ik er over spreek vindt dat het niet onmogelijk is. En voor een Deventenaar is dat zo’n beetje hetzelfde als zeggen dat promoveren  bijna een zekerheidje is. Ik geloof er ook in. Zeker. Waarom niet? Vrijdag gewoon proberen in ‘de flow’ te blijven en daarna nog een paar heerlijke toetjes. Net zoals 3 jaar geleden. Ik kijk er nu al ontzettend naar uit.

Ik steek speciaal vandaag mijn arm omhoog en roep ik luidkeels driewerf Hoera. Voor de Koning. Onze Koning wel te verstaan. Daarna steek ik drie vingers de lucht in. Eén voor elk punt dat wij per wedstrijd gaan pakken. En daarna volgt de dag die je wist dat zou komen.

Hij staat al dik onderstreept in mijn Agenda. Finale play-offs. 22 mei. Dat wordt onze Koningsdag.

“Leve de Koning. Hoera, hoera, hoera !”.

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles