Verlangende dromen

Twee pensioengerechtigde heren die tijdens een weekendje weg even bijkomen van een drukke dag.

De vrouwen overleggen binnen over het programma van morgen en de heren knijpen er voorzichtig tussenuit. Tuinstoeltjes in het lentezonnetje, leuninkje naar achteren, handjes op de buik. Zonder te praten naast elkaar zitten, zoals alleen mannen dat kunnen.

Deze twee mannen begrijpen elkaar zonder woorden. Ze hebben één gedeelde passie die beiden al een leven lang samenbrengt. Ongemerkt gaan de ogen langzaam dicht en dwalen de gedachten af naar 45 jaar geleden. De dromen van beide heren kruizen elkaar. Ze staan weer in de catacomben van het stadion. Ze schreeuwen elkaar een laatste oerkreet toe voordat ze het veld betreden. Getik van ijzeren noppen op de grond, de geur van vers gemaaid gras. Het hart dat bonkt in de keel. Tienduizenden toeschouwers in een bomvol stadion wachten ongeduldig tot hun helden het veld opkomen.

Zenuwen, spanning, vermoeidheid, pijn, euforie, teleurstelling. Het is zo lang geleden maar ‘het gevoel’ is met een vingerknip terug te halen. Ze zouden er veel, zo niet alles, voor over hebben om nog één keer terug te kunnen gaan in de tijd om die specifieke sfeer te kunnen proeven. De sfeer van topvoetbal. Ze weten van elkaar dat ze dit verlangen delen, zonder erover te praten.

Zoals alleen mannen dat kunnen.

Met dank aan mevrouw E. Knoef voor haar toestemming om de foto te gebruiken.