Verhalen archief
Stichting Niet te Kraken

Go Ahead Eagles – AZ kort na rust, onze oogappel Amevor krijgt het signaal om warm te gaan lopen.

Warmlopen is al lang niet meer een zekerheid dat je er ook daadwerkelijk in komt en al helemaal niet als je, zoals nu het geval was, met drie man tegelijk uit de dug-out wordt gestuurd. Na zo’n 15 minuten heen en weer rennen en als alle standaard rek- en strek oefeningen wel zo’n beetje de revue gepasseerd waren, kwam eindelijk het verlossende signaal richting Amevor van de technische staf. Hij rook zijn kans en perste er nog een laatste sprintje uit. Dit maal richting de trainer.

Daar aangekomen sloeg zijn enthousiasme om als een blad aan de boom. Hij boog zijn schouders, zijn blik ging omlaag en hij nam weer plaats op de bank. Een andere wisselspeler nam zijn plaats in langs de lijn. Hij werd dus gewisseld als warmloper. Kan het nog vernederender. Ja dat kan, kan ik u verzekeren. Want aan het einde van de wedstrijd mocht hij weer warmlopen en niet veel later kwam er weer een signaal. Amevor liep ditmaal, begrijpelijk, minder enthousiast richting onze trainer. Hij trok zijn trainingspak uit en stond klaar om in te vallen. Foeke wees naar Amevor en daarna naar de dug-out. ‘Nee toch’, hoorde je hem denken. Amevor trok zijn inloopshirt weer aan en een dikke jas. Net toen hij deze dicht ritste wenkte Foeke met een driftig armgebaar naar Amevor. De daaropvolgende lichaamstaal van Amevor sprak boekdelen. Hij trok zijn jas weer uit.

warmlopen

 

Op dat moment scoorde Antonia de twee nul. Even dacht ik nog dat dit alsnog een reden zou zijn voor Foeke af te zien van de wissel, maar na een tactisch praatje van een minuut mocht Amevor toch nog 3 hele minuten meedoen. Amevor, onze groeibriljant, wordt met de week matter.

Het wordt tijd dat hij weer eens wordt opgepoetst en weer kan schitteren, zoals alleen een briljant dat kan.