Roodgele brieven seizoen 2018/2019 (14)

Dag Buitenkantjelinks,

Ik wilde eigenlijk nog wachten met deze brief tot na de eerste competitiewedstrijd van vrijdag. Er is namelijk niet zo veel gebeurd sinds jouw laatste brief, maar ik realiseerde ineens dat jij brief nr.13 geschreven hebt en daarmee wil ik de competitie niet ingaan. Dat kon wel eens ongeluk betekenen. Dan ga ik liever met het magische nr.14 de competitie in. We moeten alles uitsluiten.

Elk jaar rond deze tijd loop ik naar de plaatselijke Primera om de VI-seizoengids te halen. Ik vind het heerlijk om hier door heen te bladeren en al die foto’s en statistieken te zien en te lezen. Een soort Paninialbum zonder dat je maandenlang plaatjes hoeft te sparen en te ruilen. Het is sowieso onmogelijk om zo’n album vol te krijgen als je niet meer op de basisschool zit. Wat een gedoe was dat. Daarnaast is het altijd wel handig om zo’n naslagwerk in huis te hebben voor als je eens iets op wil zoeken van enkele seizoenen geleden, hoewel de gidsen vaak al verouderd zijn op het moment dat ze gedrukt worden.

Maar goed, daar zat ik dan. Beentjes omhoog, leesbrilletje op, gidsje op schoot. Lekker ontspannen bladeren, met een kopje thee in de hand. Bij Go Ahead Eagles aangekomen vielen mij toch een aantal zaken op. De thuisshirtjes knallen er lekker uit. Ik vind ze nog steeds prachtig. Op het scherm en op het veld ogen ze schitterend. Verder is zo’n gids ideaal om wat meer te weten te komen over de nieuwe spelers. Hoe oud zijn ze, waar hebben ze gespeeld, hoe lang zijn ze. Daar ging het echter helaas mis, bij deze editie. Elke speler is volgens de VI jaargids 1 meter 84. Hoe lang Pouwels en hoe klein Andrade is blijft nu een raadsel, want dat ze beiden 1.84 zijn lijkt mij sterk. Bij elkaar opgeteld en door twee gedeeld zou het kunnen kloppen. Wat mij daarna verbaasde waren de geboortejaren van de spelers. Op Bakx na is elke speler geboren na de zomer van 1988. Die waren dus nog niet eens geboren toen Marco van Basten in de EK-finale de bal over de Russische keeper heen volleyde. Ze hebben de huldiging door de grachten van Amsterdam alleen op YouTube gezien. Ik word oud. Tegenwoordig zijn de scheidsrechters en trainers al jonger dan mij. Het is bikkelhard en confronterend maar het is niet anders.

Ik zag zojuist voorbij komen dat er vanavond een voorstelling is in een theater in Enschede met de titel ‘de grote FC Twente degradatieshow’. Ik dacht eerst dat het weer een zuur bericht was van één of andere grappenmaker die het in de goot liggende FC Twente nog een trap na wou geven, maar het is echt. Ik vind dat wel humor. In een uitverkocht Willem Wilmink theater worden 1,5 uur lang grappen gemaakt over de ellende bij FC Twente. Supporters betalen 20 euro om nog even een flinke schep zout in de diepe wonden te laten gooien. Zelfspot van het hoogste soort. Zoiets kan alleen in het oosten, denk ik. Als Ajax een dramatisch seizoen heeft gehad, denk ik niet dat een paar schijt-lollige grachtengordel cabaretiers Carré vol krijgen om te luisteren naar alle ellende over ‘hun’ Ajax. In Deventer zou een dergelijke voorstelling ook gelijk uitverkocht zijn, denk ik. Over het afgelopen seizoen kan met gemak een avondvullende voorstelling geschreven worden met een toegift van een half uur erbij. In het oosten kunnen we beter omgaan met tegenspoed dan met voorspoed. Het schept een band. Samen lekker zeiken en klagen. Het zit ons in de genen, we zijn het gewend. Des te opvallender is het hoe positief op dit moment alles is rondom de club. Ik heb dat zelden zo meegemaakt en al helemaal na zo’n dramatisch seizoen als vorig jaar. Is het een verlangen naar succes? Is het het vertrouwen op een goed seizoen? Ik kan het niet goed plaatsen. We lijken wel een club uit het Westen, waar elke supporter vooraf zeker weet dat ze kampioen worden. Straks gaan we nog roepen: ‘Wij zijn the Eagles, wij zijn de beste’. Nee, dat gaat hier nooit gebeuren. Zoiets krijgt een Kowet supporter nooit uit zijn mond. Wij weten maar al te goed dat we niet de beste zijn. Wij zijn de mooiste en de echtste en dat is eigenlijk nog waardevoller dan de beste zijn.

Maar goed. Vrijdag dus. Dan gaat het weer gebeuren. ‘Om het echie’. Ik merk aan Stegeman dat hij de hosanna-sfeer rondom de club een beetje probeert te temperen. Ik heb het idee dat hij ook niet écht blij was met de 3-0 oefenoverwinning tegen Sparta. Een gelijkspelletje had hem beter uitgekomen, denk ik. Het is zijn taak om de spelers nu scherp te houden en vooral niet te laten denken dat ze er al zijn. In de competitie kan alles zo maar anders lopen. We hebben het afgelopen weekend in de eredivisie gezien, maar Jong Utrecht moet te doen zijn. Misschien is het wel goed om daar tegen te beginnen, kunnen we langzaam doorgroeien naar een topvorm voor als Twente, NEC en Roda op het programma staan. Ik heb er echt zin in, benieuwd hoe vol het stadion zit, of de sfeer er gelijk weer in komt, of onze spits eindelijk weet overtuigen, of Bliek een verdiende basisplaats krijgt. Kortom het kriebelt al weer. Het is een beetje hetzelfde gevoel als op vakantie gaan. Er naar uit kijken om aan een leuk avontuur te beginnen. Goed voorbereid, maar geen idee wat je precies te wachten staat. Het seizoen gaat een groot avontuur worden. Een avontuurlijke reis door de keukenkampioendivisie.

Tot de volgende brief.

Niet te Kraken.

Roodgele brieven worden geschreven door Robert Bugter (Buitenkantje Links) en Edgar Overmeen (Niet te Kraken). Zij gaan in op de laatste ontwikkelingen bij Go Ahead Eagles. 

Eerder verschenen brieven zijn hier terug te lezen.