Deventer koek is lastig eten

Wie Heerenveen zegt, zegt Abe Lenstra. De Fries die op 15 jarige leeftijd zijn opwachting maakte in het eerste van Heerenveen en 27 (!) seizoenen, 730 wedstrijden en 700 doelpunten later zijn carrière afsloot in Enschede. Ongekende cijfers en alleen al vanwege deze cijfers is het meer dan terecht dat hij tot op de dag van vandaag wordt gezien als één van de grootste voetballers aller tijden op de Nederlandse velden.

Abe was een eigenzinnig persoon. Iedereen kent het verhaal wel dat hij een blanco cheque kreeg opgestuurd van Nice, zodat hij zelf zijn transfersom kon bepalen. Hij stuurde hem ongetekend retour. Dit nadat hij eerder een aanbod van 750.000 gulden had afgeslagen van een andere Franse club, omdat de club niet inging op zijn eis om 500.000 vooraf over te maken. Abe was een absolute vedette in Friesland en ver daar buiten. Tijdens wedstrijden liet hij de mooiste staaltjes voetbal zien, maar als hem iets niet zinde kon hij ook zo maar een hele wedstrijd geen stap te veel zetten. Zo speelde bijvoorbeeld hij een wedstrijd tegen Roda JC met een grote berenmuts op en handschoenen aan, omdat hij het te koud vond.

Voor nu nemen wij u mee terug naar 1948. Een wedstrijd om het Nederlands kampioenschap tegen Go-Ahead. Go-Ahead wist dat ze enkel kans maakten op een goed resultaat als ze Abe uitschakelden. Go-Ahead besloot haar tactiek hier volledig op aan te passen.

In 1948 werd Heerenveen, met Lenstra, kampioen van het Noorden en werd Go-Ahead kampioen van het Oosten. Beiden ploegen gingen dus de strijd aan om het Nederlands kampioenschap aangevuld met de overige districtkampioenen BVV den Bosch, EDO, Haarlem en PSV.

Op 4 april 1948 speelde Heerenveen zijn eerste thuiswedstrijd in de kampioenscompetitie tegen Go-Ahead. Heerenveen, met de grote ster Abe Lenstra als linksbinnen, gold als de gedoodverfde titelkandidaat. 20.000 toeschouwers zagen, terwijl er een hevige storm over het veld raasde, een oppermachtig Heerenveen. Alleen werd het overwicht niet omgezet in doelpunten. Go-Ahead hanteerde een doordachte techniek. Edu Haes Jr., zoon van de gelijknamige oud speler en trainer van Go Ahead, kreeg als taak om Abe Lenstra uit te schakelen. In het Friesch dagblad lezen we dat Abe ‘als door een politieagent bewaakt werd.’ Abe kreeg, tot grote irritatie van de Friese vedette, de hele wedstrijd geen centimeter ruimte.

Go-Ahead kwam voor rust verrassend op 0-1 door een blinde trap naar voren die vanuit buitenspel positie werd opgepikt door Kerkdijk. Ondanks een vlaggende grensrechter wees de scheidsrechter resoluut naar de middenstip. Kerkdijk vierde de goal, opvallend genoeg, door een salto te maken. De tweede helft hadden de Friezen wind mee, maar Go-Ahead hanteerde, tot grote ergernis van het publiek, de tactiek om alle ballen zo ver mogelijk weg te schieten en als het maar even kon de bal ver buiten de lijnen te schieten om tijd te rekken. Na een half uur spelen belandde een verdwaalde voorzet op het hoofd van linksbuiten Apse Kolkman die fraai de 0-2 binnen kopte. In de laatste minuut van de wedstrijd lukte het Lenstra om één keer te ontglippen vanuit de bewaking van Haes en scoorde prompt 1-2, maar de scheidsrechter liet niet meer aftrappen.

Go-Ahead stal twee kostbare punten. Het Friesch dagblad kopte “Deventer koek is dreech iten” wat vertaald kan worden als “Deventer koek is lastig eten”.

Uiteindelijk zou BVV Den Bosch landskampioen worden met één punt voorsprong op Heerenveen. Go-Ahead eindigde als derde.

Met dank aan: Friesch Dagblad, www.sv-gae.nl, www.go-ahead.nl