Roodgele brief (68)

Prima eerste horde.

Dag Buitenkantjelinks,

Bedankt voor je brief.

Ten eerste mijn excuses voor de laatste over-enthousiaste brief. Ik ben dat ook niet gewend van mijzelf. Ik zal proberen mij wat meer in te houden deze keer, hoewel dat na gisteren niet mee zal vallen. Dus daarom toch ook alvast mijn excuses voor de toon van deze brief.

Wat ging het tekeer de tweede helft zeg. De 12e man liet precies op het juiste moment van zich horen. En het mooiste was dat het gewoon spontaan kwam, zonder vooraf bedachte acties of zo. Gewoon een perfecte wissel werking. Sommige spelers zijn hier blijkbaar erg vatbaar voor. Ze laten zich makkelijk opzwepen en voelen zich dan onverwinnelijk. Bij de tegenpartij werkt het vaak averechts. Ze voelen zich opgejaagd en onzeker. Je zag dat gisteren ook duidelijk terug. Alfred Knippenberg begreep vroeger al hoe belangrijk het was door als speler het publiek op te hitsen. Nu deed hij het als teammanager. Prachtig om te zien hoe hij zich regelmatig omdraaide naar het publiek en met zijn vuist omhoog zwaaide alsof hij een uppercut uitdeelde. En het werkte. Zelfs bij de dames en heren op de businessseats. Ik ben er van overtuigd dat de sfeer in het stadion de tweede helft het verschil heeft gemaakt gisteren.

Het was lekker druk deze keer aan de overkant, of niet? Ik zit er zelf tussenin, dus het valt mij nooit zo op hoe vol (of hoe leeg) de hoofdtribune is, maar het viel mij wel op dat er dit keer veel onbekende gezichten waren. Er werd ook regelmatig gevraagd hoe een bepaalde speler heette. Mijn buurman raakte bijvoorbeeld erg enthousiast toen Antonia in mocht vallen. “Handig spelertje!”. Hij komt waarschijnlijk alleen bij play-off wedstrijden kijken. Het is hem vergeven. Zeker toen hij mij al juichend met een brede glimlach aanstootte toen de Kogel de penalty erin roste.

Weet je wie ook op de tribune zat gisteren? Je had het er de vorige brief nog over. Mawouna Amevor. Samen met een paar ‘matties’ kwam hij zijn oude ploegje aanmoedigen. Dat siert hem. Even dacht ik dat hij uitgenodigd was om de nieuwe mozaïekbank op het supportersplein te onthullen. Dat ze bij hem uitkwamen toen ze iemand zochten die ervaring had met bank zitten, maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Chris David mocht de bank blijkbaar onthullen. Lijkt mij trouwens ook geen comfortabele bank met al die harde kleine steentjes,  maar hij ziet er wel prachtig uit. Dat wel. Vakwerk van de jongelui van Raster die daar uren vrije tijd in gestoken hebben. Een mooie aanwinst voor het plein.

Mawouna terug in de Adelaarshorst

Maar goed, de 1-0 winst is eigenlijk de uitslag waar iedereen vooraf voor getekend zou hebben. Geen tegendoelpunt en zelf scoren. Ideaal. De eerste horde is genomen. En we zijn gewoon nog volop in de race. De spelers krijgen de steun van een vol uitvak, komende maandag, begrijp ik uit de berichten. Ik zie dan gelijk weer de beelden voor me uit 2013. Beelden van een uitpuilend uitvak ergens hoog in ‘de Koel’. Een uitvak vol met volwassen mannen die elkaar in ontbloot bovenlichaam huilend in de armen vlogen na de 0-3 overwinning. Hopelijk zien wij deze beelden maandag weer. In ieder geval alvast mijn respect voor iedereen die meereist naar Venlo. Zij kunnen weer het verschil gaan maken. Zelf twijfel ik nog of ik thuis op de bank ga kijken of in de voetbalkantine. Een keuze tussen de wedstrijd intens beleven in een rustige setting of weinig meemaken van de wedstrijd met veel sfeer. Ik neig naar de eerste optie. Want het kon wel eens een ontzettend boeiende, meeslepende en vooral zenuwslopende wedstrijd worden. Hoe dan ook, het wordt in ieder geval een wedstrijd om naar uit te kijken.

Je zal het mij niet vaak horen zeggen, maar “ik kan niet wachten tot het maandag is”.

Tot de volgende brief,

Niet te Kraken.

In ‘Roodgele Brieven’ gaan bloggers Niet te Kraken en Buitenkantje Links in op de laatste ontwikkelingen rondom Go Ahead Eagles