Europacup als troostprijs

We nemen u 50 jaar mee terug in de tijd. Naar het jaar 1965. Go-Ahead speelde, net als nu, zijn tweede seizoen in de eredivisie na de promotie in 1963 en deed het, na een moeizame start, naar behoren. In de tweede competitiehelft werden, na een goede reeks, net voldoende punten behaald om zeker te zijn van nog een jaar eredivisie. Daarnaast excelleerde de Deventer ploeg. in het bekertoernooi.

Na bekerwinst tegen respectievelijk De Graafschap, GVAV, Roda JC, SVV en NAC behaalde Go-Ahead zelfs zeer verrassend de finale. Daarin moest het uitkomen tegen het destijds ijzersterke Feijenoord, dat inmiddels de landstitel al had veroverd, in haar eigen Kuip te Rotterdam. Vooraf werden Go-Ahead weinig kansen toebedeeld.

Go-Ahead gaf zich op voorhand niet gewonnen en besloot, met het inmiddels beruchte Go-Ahead-systeem van vijf verdedigers en één vooruit geschoven voorhoede speler, de pijlsnelle Lefering, de strijd volop aan te gaan. Achterin dichthouden en met spaarzame razendsnelle uitvallen voorin gevaar stichten, was het strijdplan van die avond.

Op zaterdagavond 29 mei 1965 werd er afgetrapt onder het toeziend oog van 31.000 toeschouwers, waaronder enkele duizenden Deventenaren. De supporters zagen de Go-Ahead-spelers strijden als leeuwen, alsof hun leven ervan afhing. Dit samen met een verdediging die stond als een huis en de uitmuntende keeper Van Zoghel zorgde ervoor dat Feijenoord er maar niet doorheen kwam. Keer op keer strandden de aanvallen van de Rotterdamse club.

Het laatste kwartier leken de kansen van Go-Ahead toe te nemen. Bij de stand van 0-0 was Feijenoord-verdediger Groot genoodzaakt het veld te verlaten nadat hij een bal keihard in zijn gezicht kreeg van zijn medespeler Haak. Met een, naar later bleek, gebroken neus werd hij afgevoerd. Feijenoord speelde hierdoor even met tien man. Go-Ahead drong aan en dit resulteerde onder andere in een  gevaarlijk schot van Veenstra dat nog net op de doellijn werd weggekopt door Romeijn.

Even later kwam de geblesseerde Groot met zijn neus vol met watten terug in het veld. Het duel leek af te stevenen op een verlenging. Feijenoord kreeg echter nog een corner, in de allerlaatste minuut van de reguliere speeltijd. Venneker nam de corner vanaf rechts en speelde kort op Bergholtz. Met een scherpe draai passeerde hij een Deventer verdediger buitenom en speelde voorlangs naar Bouwmeester die op zijn beurt simpel intikte. De Go-Ahead-spelers waren furieus, omdat zij allen in de veronderstelling waren dat Bergholtz bij zijn manoeuvre met de bal over de achterlijn was gekomen. De scheidsrechter had het echter niet gezien en de goal werd goedgekeurd. Go-Ahead voelde zich bestolen. Niet veel later floot de scheidsrechter af en verlieten de Go-Ahead spelers zwaar teleurgesteld het veld van de Rotterdamse Kuip. Feijenoord won hiermee na de landstitel ook de nationale beker.

Toch kreeg deze wedstrijd nog een onverwachts positieve vervolg voor Go-Ahead. Feijenoord schreef zich in voor zowel de Europacup voor landskampioenen (EC I) als de Europacup voor bekerwinnaars (EC II), met de bedoeling om voor beide toernooien uit te komen. De UEFA stemde hier niet mee in en wees de plek voor de EC2 toe aan de verliezend bekerfinalist, waardoor Go-Ahead in 1965 uit mocht komen in het prestigieuze EC2-toernooi. Een troostprijs, wat later een van de hoogtepunten zal blijken te worden van de clubgeschiedenis. Go-Ahead lootte in de eerste ronde een droomtegenstander. Celtic FC uit Glasgow, Schotland.

Keeper Nico van Zoghel weet een kopbal van dichtbij over te tikken. (foto: ANP – Flip Martens/andre Van Der Heuvel)

Feyenoorder Henk Groot moest het veld ruimen na een hard schot van medespelers Guus Haak tegen het hoofd. (foto: ANP)

Opstellingen bekerfinale 1965:

Feijenoord: Pieters Graafland, Romeijn, Veldhoen, Libregts, Kraay, Haak, Bergholtz, Kruiver, Venneker, Groot, Bouwmeester

Go-Ahead: Van Zoghel, Warnas, Thiemann, Butter, Goedhart, Somer, Lefering, Veenstra, Kanselaar, Ter Mors, Niehaus.